29 listopada 2018r. udaliśmy się do Warszawy. Zwiedzanie stolicy rozpoczęliśmy od Muzeum Powstania Warszawskiego, które znajduje się przy ul. Grzybowskiej.
Na zewnątrz budynku widzieliśmy Mur Pamięci z wyrytymi nazwiskami poległych Powstańców, Wewnątrz spotkaliśmy się z przewodnikami, którzy oprowadzili nas po Muzeum i przybliżyli nam historię Polski z czasów II wojny światowej.

Ciekawym przeżyciem była możliwość wejścia do ciemnych iciasnych kanałów oraz sprawdzenia, co mogli czuć powstańcy, którzy przedostawali się nimi w różne miejsca stolicy. Przez cały czas zwiedzania słychać było odgłosy walczącej Warszawy. Największe wrażenie zrobił na nas ogromny samolot „Liberator”, którym dokonywano zrzutów broni dla powstańców.

Muzeum Powstania Warszawskiego jest bardzo ciekawym miejscem, które warto zwiedzać, aby poznawać historię naszej ojczyzny.

Z Muzeum Powstania Warszawskiego pojechaliśmy odwiedzić CmentarzWojskowy na Powązkach. Mogliśmy zobaczyć kwatery żołnierzy, którzy walczyli w polskich powstaniach, a także I i II wojnie światowej. Jest to najbardziej „patriotyczna” nekropolia w stolicy, sama nazwa cmentarza upamiętnia tych, którzy zginęli, walcząc za ojczyznę. Pochowani zostali tutaj żołnierze  powstania listopadowego, styczniowego, wielkopolskiego, powstań śląskich,  wojny polsko-bolszewickiej, przewrotu majowego, jak również kampanii wrześniowej.Na Cmentarzu znajdują się również: kwatera „Na Łączce”, gdzie w latach 1945-56 chowani byli potajemnie patrioci zamordowani przez Urząd Bezpieczeństwa oraz symboliczna „Dolinka Katyńska”, która jest najważniejszym w mieście miejscem upamiętnienia ofiar zbrodni Katyńskiej. Liczne pomniki i tablice pamiątkowe, również stanowią symboliczne miejsca pamięci, Najsłynniejszym z nich jest pomnik Gloria Victis (Chwała Zwyciężonym), który upamiętnia żołnierzy walczących podczas II wojny światowej.

Na dłużej zatrzymaliśmy się przy kwaterach żołnierzy Szarych Szeregów, gdzie uczciliśmy pamięć bohaterów „Kamieni na szaniec” i ich autora Aleksandra Kamińskiego. Na grobie Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” zapaliliśmy znicz.

Ostatnim miejscem zwiedzania było Muzeum Narodowe.

Do Puław wróciliśmy pełni zadumy i refleksji.